Agressie spoort niet !

Agressie begint al bij je stem verheffen

Wat is nou agressie? Van het negeren tot aan het verheffen van je stem, tot fysiek geweld of mentale intimidatie. In discussie gaan als we iemand aanspreken of vragen iets te doen of laten. Al deze gedragingen vallen onder agressie. En geen van deze vormen zouden wij moeten ondergaan. Geen enkel excuus rechtvaardigt dit gedrag. En elke “ja maar” is een nieuwe start van enige vorm van agressie.

Of je nu netjes betaalt voor je trein/tram/metro of buskaartje of niet. Je bent en blijft te gast. En dan hoor je je ook zo te gedragen.

Controle vervoerbewijzen

De meeste meldingen van agressie komen voort uit 2 van onze taken. Controle op vervoerbewijzen en het handhaven op onze huisregels. Vaak kleinigheden die met een normaal gesprek afgehandeld kunnen worden. Ik ben zelfs agressief benaderd (schreeuwen) door een betalende reiziger, omdat ik doordat ik bezig was met een niet betalende en niet meewerkende reiziger, 1,5 minuut vertraging opliep.

Dieptepunt

Mijn eigen dieptepunt was een geval van fysieke agressie, met letsel, nadat ik een persoon controleerde en diegene geen vervoerbewijs kon tonen. Diegene gaf aan dat het tussen stoel en treinwand in was gevallen. Omdat ik altijd bereid ben iemand te helpen, reikte ik met mijn hand naar dat vervoerbewijs. Maar toen zette die persoon mijn hand en pols met ferme kracht zo klem en bleef zo hard doordrukken, dat ik er een gekneusde hand en pols en 3 ontvelde plekken aan overhield.

Hij liet pas los nadat ik 3x hard had geroepen had dat hij me pijn deed, en toen een andere reiziger voor me opstond om me te helpen. Pas toen kon ik van hem loskomen. Achteraf bleek het kaartje, een oud kaartje te zijn geweest, welke ook niet geschikt was voor het traject dat hij reisde. Deze man is nooit gepakt.

“Ik wilde alleen maar helpen”

Te korte treinen of vertraging

Zelfs deze situaties mondden soms uit in agressie. En dat terwijl wij als treinpersoneel hier niets aan kunnen doen. Ja we zijn het gezicht van het bedrijf, en natuurlijk het eerste aanspreekpunt. Maar dit moet wel op een normale manier. Frustratie mag, maar deel deze met hetzelfde respect zoals u zelf ook naar u toe verwacht.

Meldingen van overlast of onveiligheid

Ook worden wij in de trein aangestuurd om naar situaties te gaan waarin een reiziger overlast ervaart van andere reizigers, of wanneer deze zich onveilig voelt. En dat doen we graag! Iedereen moet veilig kunnen reizen in onze treinen. Soms resulteert dit erin dat wij zelf hierbij ook agressie ervaren. Terwijl het vaak over fatsoen of huisregels gaat, en ook dit weer met een gesprek afgedaan zou kunnen worden.

Samenwerken

Om de agressie tegen personeel in het openbaar vervoer een halt toe te roepen, moeten we samenwerken. En met “we” bedoel ik iedereen. Vervoerders, personeel, lokale, provinciale en landelijke politiek, politie, handhaving ; maar ook u ! De reiziger en de burger.

De handen ineen slaan en doen!

De tijd van “praten over” is voorbij. Want zolang we alleen maar blijven praten, is het wachten op een collega die slachtoffer gaat worden van een incident, die diegene zelf niet meer na gaat kunnen vertellen. En daar… Wil ik niet op wachten. Mijn collega’s en ik gaan met veel plezier naar ons werk, maar willen ook weer veilig en gezond terug naar huis. Zowel fysiek als mentaal.